Kazimierz Mika

Pierwszego rysia polskiego kupiłem jako młody chłopak a było to 1955 roku i hoduję tą rasę gołębi z małymi przerwami po dzień dzisiejszy. Gdy kupiłem pierwszego gołębia musiałem go jakoś przemycić do domu, tak aby nie zauważyła go moja Mama, wsadziłem go do kieszeni płaszcza ortalionowego głową w dół, i ten biedak się udusił. Ryczałem z tego powodu cały dzień. Takie były początki, najpierw był ryś czarny łuskowany, potem niebieski łuskowany i niebieski z pasami obecnie pozostałem przy hodowli rysia niebieskiego łuskowanego. Dzisiaj hodowany ryś jest dużo większy dokonali tego głównie hodowcy niemieccy łącząc rysia polskiego z mondajnem, straserem, modeną. Na skutek domieszki różnych ras coraz trudniej wyhodować rysia z wyraźną ciemną łuską jakie pamiętam z początków mojej hodowli. W efekcie prac hodowlanych zwiększono masę rysia, skrócono mu tułów, a głowa pozostała według mnie za mała. Ale oprócz rysia polskiego w mojej hodowli przewijały się jeszcze inne rasy gołębi, były swifty, loczki, strasery, mondajny, damasceńskie, skowronki, ale te rasy trzymam dla ozdoby gołębnika.

Mój gołębnik to wóz „Drzymały” długości 7 m z dużą wolierą z której jest wyjście na ogród z czego gołębie chętnie korzystają. Aby utrzymać hodowle w dobrej kondycji ptaki są regularnie szczepione, mają ciągły dostęp do gritów i witamin.